کشت خیار

آخرین بروزرسانی ۱۴۰۲/۱۰/۱۴
در کشت خیار اگر بذر را در خاکی مرغوب و حاصل خیز بکارید و نیازهای گیاه را به طور کامل رفع کنید.

بعد از حدود ۳ ماه یا ۹۰ روز بوته ی شما به باردهی می رسد و میوه می دهد.

امروزه بذرهای زیادی از انواع خیار مثل خیار خاردار، خیار چنبر، خیار مکزیکی، خیار شاخ دار، خیار امپراطور، خیار جالیز، خیار لیمویی و خیار معمولی در فروشگاه ها عرضه می شود که بنا به سلیقه خود می توانید از آن ها استفاده کنید.

بوته ی خیار گل های زرد رنگ با جنس نر و ماده دارد و میوه از پشت گل تشکیل می شود.

ساقه ها مانند پیچک از هر داربست و قیمی بالا رفته و دور آن می پیچیند.

برگ هایش مانند برگ های بوته کدو درشت و عریض هستند و در مواردی بر روی میوه سایه می اندازند.

فصل کشت خیار

خیار و کلیه گیاهان خانواده کدوئیان سبزی های فصل گرم بوده و در این آب و هوا محصول مطلوب می دهند.

اما خیار در بین گیاهان این خانواده هوای کمی خنک تر را طالب است و مقاومت کم تری نسبت به آب و هوای بسیار گرم دارد.

همین عامل سبب شده است که بعضی ها این گیاه را جزء گیاهان فصل خنک حساب کنند.

در عمل در حقیقت خیار محصول بهار و پاییز است.

در این میان نسبت به سرما هم حساس است و با سرمای اول پاییز برگ ها خشک می شوند.

بهترین درجه حرارت دمای متوسط روزانه 24-20 است و در کشورهایی که چنین دمایی تامین نمی گردد استفاده از گلخانه حتمی است.

نکاتی در مورد کشت خیار به آن ها توجه شود عبارتند از:

1-کشت به صورت زیگزاگ

2-شب سرد: رطوبت هوا به صورت قطرات آب روی نایلون و سپس ریزش روی گیاه

3-هر 1000 متر 7-5 تن کود دامی

4-میزان پتاسیم به منیزیم در خاک باید 2 به 1 باشد

5-شب گرم باعث تولید گل نر زیاد می شود

6-نور زیاد باعث تولید گل ماده بیشتر

7-طول روز کوتاه تولید گل ماده

8-طول روز بلند تولید گل نر

9-نیتروژن زیاد تولید گل را به تاخیر می اندازد

10-نور کم و دمای بالا افزایش گل نر

11-عوامل محیطی موجب تولید هیدرات های کربن می شود و رشد رویشی کاهش می یابد

12-نیتروژن زیاد و فاصله کم بین گیاهان موجب افزایش گل نر

13-جوانه زنی بذر سریع: 30-35

14-جوانه زنی 2-3 روز دما 28-29

15-دمای بالا زایشی و دمای پایین رویشی

16-اگر دما چند روز 10 درجه باشد سرما زدگی اتفاق می افتد

17-گرده افشانی نامناسب: بد شکلی

گرده افشانی سبب تلخ شدن خیار می شود و باید گلهای نر را از بین ببرید.

خیار گلخانه ای پارتنوکارپ بوده و برای تشکیل میوه نیازی به گرده افشانی ندارند.

زمان تولید نشا حدود ۵-۴ هفته طول می کشد.

کشت پاییزه:

نشا از اواخر تیر تا اواخر مرداد

محصول اواخر مرداد تا اواخر اذر

در کشت پاییزه به دلیل این که در زمان برداشت، طول روز به تدریج کاهش می‌ یابد و نور کم می‌ شود، بوته انرژی کافی برای تولید میوه را ندارد از این رو حتما باید از بذرهای میان گل (2 تا 3 گل) و یا تک گل استفاده کنید.

بذر خیار گلخانه ای را می توان از اول تیر تا اواخر تیر ماه در سینی های مخصوص نشاء کشت کرد.

مرداد ماه می توان نشاء های آماده را به زمین اصلی منتقل کرد.

برداشت محصول در این روش از اوایل شهریور آغاز می شود و تا اواخر آذر ماه نیز ادامه دارد.

کشت پاییزه خیار را می توان مستقیم کشت کرد.

کشت بهاره:

20 ابان الی 20 اذر

نشا 25 اذر تا 25 دی

محصول 16 بهمن تا 30 تیرماه

کشت در اواخر پاییز و اوایل زمستان و برداشت در بهار، از بذرهای پر گل که بالای 4 عدد گل

می توان از دهه آخر آذر ماه تا دهه اول بهمن ماه اقدام به کاشت بذر خیار گلخانه ای در سینی های مخصوص نشاء کرد.

از نیمه دوم بهمن تا نیمه اول اسفند نیز می توان نشاء را به زمین اصلی منتقل کرد.

از اواخر اسفند تا تیر ماه می توان از این نوع گلخانه برداشت کرد.

عوامل موثر در کشت خیار

خیار نیز همانند سایر میوه ها و سبزیجات به شرایط آب و هوایی مناسب (دما و نور )، آب کافی، خاک مساعد نیاز دارد و با آبیاری به اندازه و مصرف کود ها و سموم می توان محصولی با کیفیت مناسب تولید کرد.

بذر خوب: عدم نیاز به هرس رشد کم شاخه جانبی

بذری تهیه کنید که از تاریخ تولید ان 6 ماه گذشته باشد.

قوه نامیه بذر تا 4 سال حفظ می شود اما بهترین زمان آن 2 سال است.

نور و دمای مناسب در کشت خیار:

خیار در تمام مراحل رشدش به نور کافی به عنوان منبع تغذیه نیاز دارد.

*شدت نوری 10000 لوکس

هم چنین نور خورشید موجب گرم شدن و تنظیم دمای خاک می شود که برای جوانه زنی بذر ضروری می باشد.

*توصیه می شود خیار را در مکان هایی که بعد ظهرا مدت زمان زیادی سایه دارد و در زیر درختان نکارید.

(حداقل) دمای مناسب مورد نیاز برای کشت خیار در گلخانه حدود ۱۶-۱۸، متوسط دما ۲۷ -۲۲ و بیشینه (حداکثر) دما ۳۲-۳۰ درجه سانتی گراد است.

متوسط دما در طول روز ۲۵ و در شب ۲۰ درجه سانتی گراد

در دمای زیر ۲۰ درجه سانتی گراد جذب آب محدود می شود (حتی اگر رطوبت خاک زیاد باشد) و گیاه در اثر خشکی آسیب می بیند.

خاک مناسب برای کشت خیار:

خاک مناسب برای کاشت خیار باید نرم، سبک، شنی و حاصل خیز با زهکشی خوب باشد.

زیرا این نوع خاک ها سریعتر گرم شده و راحت تر گرما را در خود نگه می دارند.

معمولا pH خاک باید نسبتا کمی خنثی تا کمی قلیایی باشد.

بنابراین سطح pH را حدود 7.0 نگه دارید.

آزمایش pH خاک با را با دستگاه تست pH انجام دهید.

برای افزایش pH خاک آهک کشاورزی به خاک اضافه کنید.

برای کاهش PH خاک گوگرد و یا سولفات آلومینیوم به خاک اضافه کنید.

اگر خاک باغچه یا مزرعه ی شما رسی باشد می توان با اضافه کردن مواد آلی مانند کود پیت، کمپوست و کود پوسیده خاک سفت و سنگین را تقویت و اصلاح کرد.

2 روز قبل از کشت نشاء باید با استفاده از قارچ کش‌ ها و سموم مناسب، طی 1 مرحله قارچ کش و 2 مرحله سم‌پاشی، خاک و محیط گلخانه را ضد عفونی کنید.

سم های مورد استفاده شامل موارد زیر می شود:

متالاکسیل مانکوزب، تیوفانات متیل، ایپردیوم کاربندازیم

آبیاری مناسب برای کشت خیار:

خیار در تمام مراحل رشد به آبیاری و رطوبت کافی در زمان مناسب نیاز دارد.

*EC آب حدود 2 و حداکثر 3 دسی زیمنس بر متر می باشد.

آبیاری در چند روز اول پس از انتقال نشا باید به طور منظم صورت گیرد و سپس به مدت ۲ هفته آبیاری کمتر می شود تا تشکیل ریشه تحریک شود.

میزان آب آبیاری مورد نیاز در خیار گلخانه ای در روز های گرم و آفتابی ۴۰-۳۰ لیتر در متر مربع است.

در ابتدای رشد بوته تا زمانی که ارتفاع بوته به دو متر می رسد هر بوته حدودا یک لیتر آب در روز مصرف می کند.

بعد از رسیدن بوته به ارتفاع دو متری هر بوته حداکثر دو لیتر آب در روز مصرف می کند.

اگر خاک خشک بود قبل از اضافه کردن بذرها خاک را آبیاری کنید.

هر ۵ تا ۷ روز یک بار آب دهی بسته به شرایط آب و هوایی و سن گیاه باید انجام شود.

هم چنین در آبیاری نباید منتظر پژمرده شدن گیاه بود.

بسته به نوع خاک و شرایط رشد حدود ۲۵_۵۰ میلی لیتر آب در هفته برای رسیدن به بهترین کیفیت خیار نیاز است.

آبیاری نیز باید به آهستگی و آرامی انجام شود به طوری که حداقل تا عمق ۶۰ سانتی متری خاک نفوذ کند.

این گیاه نسبت به آبیاری غرقابی بسیار حساس است و به هیچ وجه نباید روی برگ های بوته های آن آب پاشید.

چون باعث تولید قارچ روی برگ ها می شود.

بعد از کشت آبیاری انجام نمی گردد.

تا زمانی که دو برگ لپه ای خارج شود و حتی سه برگی گردد.

در این زمان با به تاخیر انداختن آبیاری تنش آبی به گیاه می دهیم که این امر باعث می گردد ریشه در همان ابتدا به سمت رطوبت حرکت کند و باعث پراکنش عمقی ریشه خواهد شد.

مدت زمان تنش بستگی به فصل و بافت خاک دارد.

این زمان از 1 هفته تا 1 ماه متغیر است.

پس از گذشت چند روز از کشت نشاء‌ ها حدود یک هفته تا 10 روز آبیاری انجام نمی‌شود که به این مدت دوره خشکی می گویند.

در دوره خشکی بوته‌ های خیار سبز رنگ هستند و به گل نرفته‌ اند.

اگر در این دوره گل‌ ها باز شوند باید به سرعت آبیاری را انجام دهید و دوره خشکی را تکمیل نکنید.

چرا که باعث مشکلاتی مانند کج شدن محصول می‌ شود.

بوته خیار از برگ 10ام به بعد شروع به گلدهی می‌ کند.

استفاده از داربست در کشت خیار

داربست (حصار) برای کاشت خیار آماده کنید.

اکثر خیارها تمایل دارند به صورت عمودی رشد کنند.

خیار ممکن است به صورت افقی نیز رشد کند اما رشد خیار به صورت عمودی موجب افزایش جریان هوا و نور خورشید می شود.

بنابراین عملکرد کلی را افزایش می دهد.

می توان از داربست، ستون های چوبی، فنس (توری های فلزی) و یا تقریبا هر ساختار عمودی دیگر استفاده کرد.

همان طور که گیاهان بزرگ تر می شوند برگ ها را به آرامی روی داربست ها هدایت کنید.

استفاده از مالچ در کشت خیار

بعد از سبز شدن جوانه ها مالچ را به خاک اضافه کنید.

در واقع پوشاندن خاک باعث کاهش تعداد علف های هرز می شود و خاك را نیز گرم و خوب نگه می دارد.

مالچ به هر گونه پوششی اطلاق می‌شود که برای محافظت و ارتقاء کیفیت خاک روی سطح خاک گسترده می‌شود.

مالچ های آلی مانند کاه و تراشه های چوب باید بعد از جوانه زدن گیاه و گرم شدن خاک استفاده شوند.

با این وجود می توان بلافاصله پس از کاشت بذر مالچ های پلاستیکی را به کار برد.

مالچ سیاه برای نگهداری خاک در حالت گرم و مرطوب بکار می رود.

در مالچ سیاه از پلاستیک های سیاه استفاده می شود که بطور موثری علف های هرز را کنترل می کنند.

مراقبت از خیار تا مرحله برداشت

-خیارها به رطوبت فراوان در کل چرخه زندگی نیاز دارند.

آبیاری عمقی حداقل یک بار در هفته با استفاده از یک شلنگ یا آبپاش ضروری است.

حداقل 2 سانتیمتر آب در هر دفعه لازم می باشد.

به همین ترتیب یک سیستم آبیاری قطره ای برای تنظیم جریان مداوم آب راه اندازی کنید.

زمانی که شاخ و برگ ها خشک هستند این شیوه مفید بوده که در این صورت خطر بیماری های قارچی نیز کم می شود.

رطوبت مناسب هنگامی که خیار شروع به رشد می کند بسیار مهم است.

-هر دو هفته یک بار از کودهای مایع برای حفظ کیفیت خاک استفاده کنید.

اگر از کود گرانوله هنگام آماده سازی خاک استفاده نکردید باید هر دو هفته یک بار از کود مایع استفاده کنید.

از کودهای غیرآلی روی برگ های گیاهان یا میوه ها استفاده نکنید.

اگر قبل از کاشت خیار کود دادید هنگامی که ریشه های رونده ظاهر و گل ها شکوفه می کنند دوباره باید کود بدهید.

اگر کود آلي استفاده کردید بهتر است کود کمپوست يا کودهای پوسیده بکار ببرید.

اگر برگ ها زرد شدند نیاز به کود نیتروژن زیاد می باشد.

توجه داشته باشید نباید گیاهان را بیش از حد کود دهید.

زیرا باعث کوچک ماندن میوه ها و کاهش عملکرد می شود.

-برای حذف حشرات، قارچ ها و سایر آفات کوچک و بیماری ها، ممکن است نیاز به استفاده از برخی از انواع حشره کش و یا قارچ کش ها باشد.

آفات رایج عبارتند از: سوسک خیار، مگس سفید، شته، کنه ی عنکبوتی.

بیماری های رایج خیار عبارتند از:
پژمردگی باکتریایی
ویروس موزاییک
آنتراکنوز
سفیدک داخلی
سفیدک یا کپک پودری
موزاییک
بیماری اسکب

تشخیص مگس های سفید بالغ آسان تر است.

ولی تشخیص لاروها دشوار می باشد و نیاز به لنز دارد.

علت خشک شدن گل خیار گلخانه ای:

خشک شدن گل خیار در گلخانه می‌ تواند به علت عوامل مختلفی از جمله شرایط نامساعد رشد، نوع خاک، عفونت‌ های قارچی، آفت‌ ها، اختلال در آبیاری و تغذیه و… باشد.

در ادامه به توضیح برخی از این عوامل می‌پردازیم:

عدم توجه به نیازهای آبیاری: گیاه خیار برای رشد به مقدار مناسبی آب نیاز دارد و در صورت عدم تأمین آب کافی، می‌ تواند خشک شود.

کمبود تغذیه: خاکی که حاوی عناصر غذایی کافی نباشد، می‌ تواند باعث خشک شدن گل‌ های خیار شود.

بنابراین، اطمینان حاصل کنید که خاک گلخانه‌ ی خود حاوی تمامی عناصر غذایی مورد نیاز گیاه خیار است.

عفونت‌ های قارچی: عفونت‌های قارچی مانند پودرکپ، میلدیو، فوزاریوم و… می‌ تواند باعث خشک شدن گل خیار شود.

آفت‌ها: حضور حشرات مختلف مانند سوسک، شپش، پشه سیاه و سفید، تریپس و… باعث خشک شدن گل خیار می‌ شود.

شرایط نامساعد رشد: شرایط نامساعد رشد مانند نور کم یا زیاد، دمای بسیار بالا یا پایین، رطوبت نامناسب و… می‌ تواند باعث خشک شدن گل خیار شود.

با توجه به عوامل فوق برای جلوگیری از خشک شدن گل خیار در گلخانه باید از شرایط مطلوب رشد گلخانه بهره برده و در صورت لزوم با رعایت روش‌ های موردنیاز عفونت‌ های قارچی و آفت‌ های موجود را از بین ببرید.

علت سوختگی برگ خیار گلخانه ای:

سوختگی برگ خیار می‌ تواند به دلیل چندین عامل باشد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌ کنیم:

افتاب‌سوختگی: خیار گلخانه‌ ای از نور فراوانی برای رشد و توسعه برگ‌های خود بهره می‌ برد.

اما در صورتی که گیاه به مدت طولانی در معرض نور مستقیم آفتاب باشد برگ‌ های آن ممکن است سوخته و زرد شوند.

بیماری‌ ها: برخی از بیماری‌ های قارچی و باکتریایی می‌ توانند باعث سوختگی برگ‌ های خیار شوند.

این بیماری‌ ها معمولا در شرایط رطوبتی و گرمایی ایده‌ آل برای رشد و گسترش خود هستند.

فاکتورهای محیطی: شرایط محیطی مثل دما، رطوبت و تغذیه نادرست نیز می‌ توانند باعث سوختگی برگ خیار شوند.

برای مثال اگر خیار گلخانه‌ ای در شرایط بسیار گرم و خشک قرار بگیرد برگ‌ های آن سوخته و زرد می‌ شوند.

کودهای شیمیایی: استفاده اضافی از کودهای شیمیایی می‌ تواند باعث سوختگی برگ‌ های خیار شود.

در صورتی که غلظت کود در خاک و آب زیاد باشد ممکن است برگ‌ های خیار سوخته و زرد شوند.

برای پیشگیری از سوختگی برگ خیار می‌ توانید از روش‌ هایی مانند تنظیم دما و رطوبت مناسب، کاهش میزان کودهای شیمیایی و افزایش تنوع کودهای آلی استفاده کنید.

برنامه غذایی خیار گلخانه ای:

برای تهیه برنامه غذایی خیار گلخانه‌ ای باید نیازهای غذایی این گیاه را بشناسید.

خیار گیاهی است که برای رشد به عناصری مانند نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سولفات و آهن نیاز دارد.

هم چنین، خیار به عنوان یک گیاه با رشد سریع به مواد آلی مانند کودهای کمپوستی و برگی نیز نیاز دارد.

به طور کلی برای تهیه برنامه غذایی خیار گلخانه‌ ای می‌ توانید از کودهای شیمیایی و آلی استفاده کنید.

در صورت استفاده از کودهای شیمیایی، باید به میزان استفاده از آن‌ ها توجه کرده و از استفاده اضافی از آن‌ ها خودداری کنید تا گیاهان بر اثر افزایش غلظت مواد معدنی آسیب نبینند.

هم چنین در برنامه غذایی خیار گلخانه‌ ای باید به منظور افزایش رشد و عملکرد گیاهان، مقادیر مناسبی از مواد آلی و نیتروژن را تأمین کنید.

در این راستا می‌ توانید از کودهای گوگردی، کودهای آمینی و کودهای آلی مانند کود کمپوستی استفاده کنید.

همچنین، برای تأمین مقدار مناسبی از فسفر، پتاسیم و دیگر عناصر مورد نیاز خیار گلخانه‌ ای، می‌ توانید از کودهای شیمیایی با مقادیر مناسب استفاده کنید.

نکته‌ ای که باید به آن توجه کنید این است که برنامه غذایی خیار گلخانه‌ ای باید بر اساس شرایط محیطی، نوع خاک و نیازهای خیار تنظیم شود.

روش تهیه کمپوست:

می‌ توان بوته‌ های جمع‌ آوری شده را کمپوست کرد و مجددا مورد استفاده قرار داد.

روش کار به این صورت است که ته گودال مقداری شاخ و برگ قرار دهید تا تهویه به خوبی صورت بگیرد و روی آن را شاخ و برگ خیار به ارتفاع ۵۰ سانتی متر بریزید.

و به آن ۳-۲ درصد وزن بوته کود گاوی دهید و به همین ترتیب این کار را ادامه دهید و در نهایت روی توده را پلاستیک بکشید.

هر دو هفته یکبار رطوبت توده را کنترل کنید.

۳ ماه طول می‌ کشد تا کمپوست را تهیه کنید و در این مدت باید ۲-۱ بار عمل زیر و رو کردن توده انجام شود.

عناصر مهم در کشت خیار گلخانه‌ ای

ازت:

این عنصر در رشد اندام‌ های گیاه خیار تا شکل گیری میوه نقش بسزایی دارد.

اما مقدار بیش از اندازه آن باعث بروز اختلالاتی در رشد ریشه یا میوه می‌ شود.

سطح نرمال غلظت ازت تقریبا ۵ الی ۶ درصد وزن خشک است.

علایم کاهش ازت در بافت گیاهان شامل زرد شدن برگ‌ ها، وقفه در رشد برگ‌ ها می‌ باشد.

از علایم مسمومیت در اثر ازت در بافت گیاهان می‌ توان به تیرگی برگ‌ ها، کوتاهی فاصله بین برگ‌ ها، شکنندگی ساقه و کوتاهی شانه‌ های جانبی اشاره کرد.

پتاسیم:

این عنصر جهت تولید با کیفیت‌ ترین میوه‌ ها کاربرد دارد.

افزایش ازت، کلسیم و فسفر باعث کمبود پتاسیم در بافت‌ ها می‌ شود.

از علایم کاهش پتاسیم می‌ توان به افتادگی برگ‌ های پیر، پیچیدگی برگ و سیاه شدن حاشیه‌ ها اشاره کرد.

در واقع کمبود پتاسیم هنگامی آشکار می‌ شود که مقدار آن در برگ‌ ها پایین تر از ۵/۳% باشد.

فسفر:

میزان عنصر مهم فسفر در مقایسه با ازت کم تر می‌ باشد و به عنوان ضروری ترین عنصر در رشد و نمو ریشه بخصوص هنگامی که خاک سرد است کاربرد دارد.

از علایم کمبود فسفر در بافت‌ های گیاه می‌ توان به کوچک ماندن برگ‌ ها و شکنندگی، کم رنگ و آبکی بودن آن ها اشاره کرد.

بنابراین با برگ‌ های چروکیده قهوه‌ ای و خشک مواجه می‌ شویم.

کمبود فسفر هنگامی آشکار می‌ شود که مقدار آن از 1/0-3/0 پایین تر باشد.

منیزیم:

از علایم کمبود منیزیم می‌ توان به لکه‌ های کلروز، ایجاد نقاط قهوه‌ ای برگ خیار اشاره کرد.

میزان معمول منیزیم 5/0-7/0 در برگ‌ های جوان و غلظت‌ های بالاتر در برگ‌ های پیر می‌ باشد.

کلسیم:

از مهم‌ترین عناصرکه نقش مهمی در ساختمان و دوام غشا و دیواره‌ های سلولی را بر عهده دارد عنصر کلسیم می‌ باشد.

از علایم کاهش کلسیم می توان به کلروز بین رگ برگی، به وجود آمدن نقاط در حاشیه برگ، کوچک ماندن فاصله ما بین گره‌ ها، عقیم شدن گل و ریشه، کوچک ماندن میوه، بی مزگی میوه‌ ها و عدم رشد طبیعی ریشه اشاره کرد.

کمبود کلسیم هنگامی آشکار می‌ شود که مقدار آن در برگ‌ ها پایین‌ تر 5/0 باشد.

آهن:

غلظت آهن به طور معمول در محدوده ۱۰۰الی ۳۰۰میلی گرم در کیلوگرم در برگ‌ های بالغ است که در صورتی که غلظت آن از ppm۱۵ پایین‌ تر باشد کمبود آن عارض می‌ شود که به صورت کلروز بین رگبرگی آشکار می‌ شود.

منگنز:

این عنصر نقش بسزایی در سرعت عمل فتوسنتز دارد و یکی از عناصر حیاتی در تولید هورمون اکسین می‌ باشد.

از آنجا که بین عناصر آهن و منگنز رقابت وجود دارد امکان دارد کمبود منگنز موجب مسمومیت آهن نیز شده باشد.

از علایم کمبود منگنز می‌ توان به زردی مزوفیل و ایجاد لکه‌ های کم رنگ یا رنگ پریده در برگ اشاره کرد.

روی:

عنصر روی نقش مهمی در عمل آنزیم‌ های مهم گیاهی را بر عهده دارد.

غلظت معمول این عنصر در محدوده ۵۰ میلی گرم در کیلو گرم می‌ باشد و در غلظت‌ های پایین تر از ۲۵میلی گرم در کیلوگرم کمبود این عنصر مهم عارض می‌ شود.

از علایم کمبود آن می‌ توان به ایجاد و گسترش لکه‌ های بین رگبرگی در برگ ها اشاره کرد.

بر:

غلظت معمول این عنصر برگ ها ppm۱۵ بوده و در غلظت کم تراز ppm۷ کمبود این عنصر عارض می‌ شود.

از علایم کمبود بر می توان به ایجاد محدودیت در رشد، کوتاهی فاصله مابین گره‌ ها، کوچک ماندن برگ‌ ها و رنگ غیر طبیعی آن ها اشاره کرد.

مولیبدن:

این عنصر نقش اساسی در متابولیسم ازت در گیاه دارد.

غلظت این عنصر در برگ‌ ها به طور معمول ppm۲ می‌ باشد که در غلظت‌ های پایین‌ تر از ppm۱ کمبود آن آشکار می‌شود.

برداشت محصول خیار:

یکی از عواملی که در برداشت خیار گلخانه‌ ای باید به آن توجه نمود چیدن خیارها از بوته‌ ها می‌ باشد.

زیرا چیدن اصولی و صحیح أن از بوته‌ از آسیب به گیاه جلوگیری خواهد کرد.

چیدن خیار گلخانه‌ ای به این صورت است که خیار را به سمت بالا کشیده تا از ساقه جدا نشود.

بنابراین اضافات و بقایای آن بروی ساقه باقی نخواهد ماند.

زیرا در صورت باقی ماندن آن ها ساقه دچار پوسیدگی شده و وزن گیاه را سنگین‌تر و مانع نرم شدن میوه خواهد شد.

درحال حاضر در اغلب گلخانه‌ ها خیار را با استفاده از قیچی جدا می‌ کنند البته باید توجه داشت این عمل در صورت آلودگی قیچی می‌تواند موجب ایجاد بیماری‌ های قارچی یا ویروسی در گیاه شود.

و بدلیل امکان انتقال سریع بیماری در بوته‌ ها این عمل بسیار حساس است و باید از وسایل مطمئن و غیرآلوده استفاده نمایید.

البته به تازگی نیز دستگاهی با توانایی چیدن میوه با استفاده از اشعه مورد استفاده قرار می‌ گیرد.

تماس با من

مشاوره